Ministersbezoeken

Deze week hebben we heel veel gesprekken gevoerd met mensen, die allemaal wel iets met ons werk hier in Wajir te maken hebben. Daarbij zijn ook een flink aantal ministers geweest, die ons allemaal heel hartelijk hebben ontvangen. In dit geval moet je een minister vergelijken met een gedeputeerde bij ons in Nederland, maar dan van een provincie die bijna 1,5 keer zo groot is als Nederland.

Je moet niet denken dat het bij zo’n afspraak net zo toegaat als in Nederland. Om te beginnen kun je vaak al op dezelfde of volgende dag bij zo iemand terecht en komt het zelfs voor dat je zo kunt binnen lopen en dan keurig te woord gestaan wordt. En dat ondanks het feit dat ze hier, met een bestuur dat nog geen jaar in functie is en binnen vijf maanden nog ruim de helft van hun budget moet opmaken, echt verschrikkelijk onder druk staan.
Je merkt dat vaak ook tijdens een gesprek als de betreffende man of vrouw uitgebreid zit te gapen. En dat is hier geen teken van desinteresse; het is gewoon vermoeidheid. De telefoon speelt ook een grote rol tijdens die gesprekken. Bij velen rinkelt dat ding onafgebroken en het gesprek wordt dan ook regelmatig onderbroken door (meestal korte) telefoongesprekken. Ook zijn er bij die onafgebroken met dat ding zitten te spelen: sms-en, gemiste telefoontjes bekijken; Joost mag weten wat ze er allemaal mee doen. En ondertussen gaat het gesprek gewoon door. De enige die ons zonder onderbreken te woord heeft gestaan, is uitgerekend de gouverneur geweest. Achteraf gezien is dat wel het rustigste gesprek van allemaal geweest.

Gistermiddag hadden we de laatste minister te spreken en dat was na alle positieve gesprekken eigenlijk de minst positieve. Deze man had vanaf het begin eigenlijk al een lichaamstaal van: lul maar tegen mijn kont want mijn kop is ziek. Dat doe je natuurlijk niet in een land als dit, maar er was duidelijk geen sprake van communicatie: de golflengtes lagen hier en daar mijlen uit elkaar. Desondanks hebben we bij hem (achteraf gezien) toch wel een lachwekkend moment beleefd. Bij het onderwerp ecosan toiletten werd hij plotseling wel actief, want het bleek dat hij daar vroeger veel mee had gedaan. Het bleek dat hij wel geïnteresseerd was in enkele van onze innovatieve ideeën om de uitvoering eenvoudiger en goedkoper te maken. En zo gebeurde het dat Ad en Abdi de kamer binnenkwamen met twee uitlaatpijpen van een toilet en een tot urinoir omgebouwde pan. Het geheel werd vervolgens door Henk uitgebreid gedemonstreerd inclusief de houdingen die de gebruikers van het toilet aannamen tijdens het gebruik. Dat alles enigszins gegeneerd gadegeslagen door ondergetekende.

En zo kreeg het minst positieve gesprek dat we met de ministers hadden toch een bijzonder eind. Iets waar we achteraf nog hartelijk om gelachen hebben, toen we ons afvroegen of we deze ‘voorstelling’ thuis bij een gedeputeerde ook vertoond zouden hebben. Ik denk het niet…….