Nog zoveel te doen

Tja, vrijdag mijn plunjebaal weggebracht naar Soesterberg. Dat ging eigenlijk niet helemaal vlekkeloos, want ze wilden een nummer van me weten, dat ik nog niet gekregen heb. Bij het noemen van de bestemming, werd ik gewezen op het feit, dat er voor die bestemming wel 15 verschillende nummers bestonden. Na bestudering van die lijst heb ik een nummer opgegeven, dat me wel aanstond: die van een geniecompagnie. Ga ik daar wel zoeken waar die jongens zitten: mijn plunjebaal staat dan in ieder geval op de plaats van bestemming.
Ook ben ik vrijdag helemaal ingelicht over de plaatselijke situatie door een eerlijke en af en toe wat cynische adjudant, die al 2 keer ter plaatse is geweest. Die sessie duurde maar liefst ruim drie uur en daar ben ik behoorlijk doorgedraaid vandaan gekomen: de harde schijf was aardig vol. Maar ik weet nu in ieder geval wat me daar te wachten staat.

En dan al die andere dingen die nog moeten gebeuren: ik voel me af en toe net Truus de Mier. Lijstjes maken en afvinken en ook het "gewone" leven draait natuurlijk gewoon door. Tegen de tijd, dat ik op het vliegtuig stap, ben ik eigenlijk aan vakantie toe.

Gisteren ook nog een fijn concert gegeven met Celebrate en het is hartverwarmend hoe er op mijn missie wordt gereageerd. Ik weet me in ieder geval gedragen door de gebeden van velen. Als de twijfel toeslaat, dan geeft dat toch het nodige vertrouwen.

Mijn vertrek nadert met rasse schreden en de komende week zal in het teken staan van afronden en voorlopig afscheid nemen van velen. Dat laatste gaat me niet zo gemakkelijk af, dus daar heb ik me zaterdag bij Celebrate snel aan onttrokken. Ik hoop dat iedereen dat een beetje heeft begrepen.

Nu snel dit berichtje afsluiten en door met de voorbereidingen.