Van alles wat

Het is leuk dat mijn verhalen zo veel worden gelezen. Ook de reacties lees ik uiteraard en ik vind het fijn dat jullie regelmatig reageren. Ik begrijp dat jullie allerlei vragen hebben, maar niet alles laat ik de hele wereld weten natuurlijk. Zoals bijvoorbeeld mijn toiletrituelen: en petit comité wel, maar op dit medium niet dus.

Eén van de vragen gaat over vrouwen. Ja, ook de vrouwen in het leger zetten zich in voor de goede zaak. Binnen het PRT werken er twee, waarvan één zich specifiek bezighoudt met vrouwenzaken. Dat betekent, dat ze altijd aanwezig is als er met vrouwen wordt gesproken; voorlichting geeft aan vrouwengroepen; bezig is met kinderen en specifiek met meisjes, bijvoorbeeld op meisjesscholen. Daarnaast draaien de dames natuurlijk de gewone diensten, want in het leger bestaat geen onderscheid. Ook in andere delen van de eenheid hier kom je vrouwen tegen natuurlijk; of dat nu bij de brandweer op het plaatselijke vliegveld is of bij de genie. De vrouwen staan hun mannetje dus.

Er is ook veel belangstelling van de pers hier. Zo loopt er al sinds mijn komst hier een televisieploeg van de KRO rond en een dame van Libelle en de Wereldomroep. Bovendien zag ik vandaag Conny Mus in Kamp Holland zitten, dus jullie kunnen één dezer dagen wel een item in het RTL-nieuws over Uruzgan verwachten denk ik zo. Aan belangstelling hebben we hier in Verweggistan dus niets te klagen.

Over mijn werk heb ik op dit moment niet veel te vertellen, want ik ben nu nog hoofdzakelijk bezig met inventariseren en prioriteren. Op grond van de gesprekken, die ik met enkele lokale leiders heb gehad, denk ik wel dat er een paar kansrijke projecten bij zitten. Op ander gebied gebeurt er ook het nodige hier. Zo zijn er enkele moskeeën opgeknapt, worden er voortdurend opleidingen voor de plaatselijke politie gegeven en binnenkort wordt het startsein gegeven voor een project, waarbij een groot deel van Tarin Kowt wordt opgeknapt door de eigen bevolking met steun van Nederland. Ook op scholen en in het ziekenhuis wordt het nodige opbouwwerk verricht: kennis wordt overgedragen en (kleine) materialen worden ter beschikking gesteld.

Vandaag weer even naar huis gebeld. Gelukkig gaat dat hier vrij eenvoudig, want het is altijd fijn als je elkaars stem kan horen en even lekker kan bijpraten. In ieder geval veel beter dan per mail, hoewel dat ook goed gaat tegenwoordig. Wat leven we toch in een fantastische wereld, nietwaar? Daarom wil ik jullie een paar foto’s niet onthouden: deze gaan er altijd in.