Verhuisd!

Het heeft wat langer geduurd, dan we dachten, maar vandaag hebben we onze “fab” op Kamp Holland dan eindelijk ingericht. Dat het zo lang heeft geduurd, komt omdat ik een paar dagen “op pad” ben geweest en ook mijn kamergenoot had nogal wat bezigheden. Dus toen ik vanochtend uit de heli rolde, stond hij al op me te wachten met de mededeling: “Kom, we gaan eerst onze rommel verhuizen”. Een groot deel van de dag zijn we daar doende mee geweest, want juist omdat de ruimte klein is, valt het niet mee om alles kwijt te raken.
Daar komt bij dat ik vandaag op het kamp toevallig iemand tegen het lijf liep, die (omdat hij mijn naamplaatje las) vroeg of ik niet wat PGU miste. PGU staat voor persoonlijke gevechtsuitrusting. Ik zei natuurlijk gelijk, dat ik al enige tijd in blijde verwachting was van een plunjebaal, waarop hij antwoordde: “Die staat al een tijdje bij ons (de transportgroep) in de container”. Nu kun je je afvragen, waarom er dan niet simpelweg op de presentielijst van zo’n kamp wordt gekeken en of onze adjudant wel de juiste vragen heeft gesteld, maar om een lang verhaal kort te maken: mijn plunjebaal staat nu ook in de fab (op de foto achterin naast de airco).

We zijn jullie overigens dankbaar voor de goede suggesties (het waren er toch wat minder dan ik dacht; dus weinig slimmeriken waarschijnlijk), maar we hebben het toch maar samen opgelost. Op de foto zie je het resultaat. We hebben overigens aan onze Afghaanse vrienden een voorbeeld genomen, want met wat “afvalmateriaal” zijn we nu bezig een soort van verlaagd plafond te maken waarop we de nodige rommel kwijt kunnen. Direct boven de deur hebben we een fraaie boekenplank gemaakt (net te zien op de foto) en verderop twee voor andere zaken. We lopen waarschijnlijk morgen nog wel tegen een plankje aan voor een vierde “schap”.

We hebben nog één klein probleempje. Overdag moeten we de ruimte delen met twee Australiërs, die niet direct overlopen van collegialiteit. Daar werken we nog aan! Vanavond hebben we hen er in ieder geval om 6 uur uitgekickt met de mededeling dat de werkdag voorbij was en dat wij nu wat privacy wilden hebben. Of het door de taalbarrière komt, weet ik niet, maar het werd niet helemaal begrepen geloof ik. Om met Obelix te spreken: “Rare jongens die Aussies”.
Nou, bekijk de foto maar eens goed en hou maar in gedachten hoe wij hier “afzien”.