Werkverschaffing

Gisteren hebben we een behoorlijke lange trip gemaakt. Niet omdat het zo ver weg was, maar omdat niet alles mee zat. Het was de bedoeling dat we een inloopspreekuur zouden houden in een dorpje, een stukje muur repareren dat eerder was stuk gereden en ter plekke de mogelijkheden van irrigatie zouden bekijken. Nou, dat is niet helemaal gelukt. Op de heenweg raakte één van de voertuigen min of meer van de weg, zodat we niet verder konden. Het eindresultaat was, dat we onszelf weer een stukje werk hadden bezorgd, want de weg was dusdanig vernield, dat daarover wat afspraken met de bewoners gemaakt moesten worden. Al met al dus een brokje werkverschaffing, want we laten de mensen zelf hun weg repareren en betalen ze daar dan voor. Tegelijkertijd laten we het aansluitende gedeelte ook opknappen. Dus: meer werk voor de bevolking en een beter weggedeelte, dat niet meer wegzakt als het eerste het beste militaire voertuig voorbij komt.
Maar daar gingen we niet voor natuurlijk. Omdat het al te laat geworden was om naar ons einddoel door te rijden, hebben we het inloopspreekuur maar in dit dorpje gehouden. Daarnaast hebben we uitgebreid met de dorpsoudsten gesproken en kregen nog een heerlijk kopje thee aangeboden ook (nee, ik heb me nog niet naar het toilet hoeven haasten).
Ook hier bleek weer, dat het grootste probleem in Afghanistan het water is. Te weinig of te veel. De nabijgelegen rivierbedding lag nu in ieder geval helemaal droog. Als gevolg daarvan stonden ook de irrigatiesystemen droog. Ook de plaatselijke pomp bij de moskee stond droog. Dat was overigens niet zo verwonderlijk, want hij was maar 10 meter diep. Een diepere pomp zal hier uitkomst brengen.
Uit de verhalen bleek ook, dat als het water stijgt, de aanliggende landen worden verwoest door het snelstromende water. Een omgekeerd probleem dus. We zullen eens kijken wat we aan de problemen in dit dorpje kunnen doen.
Tenslotte hadden we nog wat hulpgoederen bij ons, die we wilden uitdelen. Nou dat was niet zo eenvoudig. Want wie laat je dat doen? De dorpsoudste dan maar. Die heeft dus op dat soort momenten ook geen gezag. Want als je even je kont keert, stort het hele zooitje zich op de hulpgoederen als een zwerm bijen op de honing. Het zijn gelukkig nog net geen relletjes geworden. Ik sluit ook niet uit dat hier en daar iemand iets dubbel heeft gekregen, maar er zijn in ieder geval genoeg mensen die er deze winter warmpjes bij lopen of liggen.
Door alle vertraging was het al donker toen we terug kwamen, met als gevolg, dat we vlak voor de poort nog een concertina mee pakten. En nee, dat heeft niets met muziek te maken, maar het is wel prikkelend. Het is gewoon prikkeldraad dus.

Vanuit een droog en zonnig Uruzgan (het loopt weer naar de 30 graden) de groeten aan een nat en koud Nederland.