Luchtig

In de afgelopen tijd heb ik stukjes geschreven over de meest uiteenlopende onderwerpen. De ene keer wat technischer dan de andere, maar vandaag maar eens een luchtig stukje.
Het is inmiddels acht uur ’s-avonds en na een drukke dag heb ik alles niet meer helemaal op een rijtje, dus het zal wel als los zand aan elkaar hangen. Zand genoeg hier.

Als je hier een tijdje bent, zie je veel mooie en minder mooie dingen, maar je kunt altijd wel een zekere schoonheid ontdekken in de zaken die je opmerkt. Eén van mijn liefhebberijen: mensen kijken, kan ik ook hier naar hartelust beoefenen. Is het niet naar de collega’s, dan toch zeker naar de inwoners van dit fascinerende land.

Niet alleen de kinderen hier laten zich graag fotograferen, maar ook de ouderen vinden het fantastisch als ze zichzelf terugzien op de display van een fototoestel. De oude man op de foto ging er uitgebreid voor staan en leek erg ingenomen met zijn beeltenis op de camera, die ik hem daarna liet zien. Waar hij echter nog veel blijer mee was, was de transistor radio die hij even later kreeg. Die werd gelijk als een schat in zijn “jurk” opgeborgen.
Ook kinderen poseren graag voor de camera. Als ze niet om een pen bedelen is dat toch hun liefste bezigheid. Het kleintje met knuffel was zo beweeglijk op haar blote voetjes, dat ik er wel wat moeite voor moest doen om haar te “vangen”. De knuffel had ze overigens net van één van de verpleegsters gekregen na een behandeling in ons mobiele hospitaal.
Om meisjes op de foto te krijgen hier is niet echt eenvoudig. Je ziet sowieso weinig “oudere” meisjes, maar het meisje met de rode sjaal was net behandeld in datzelfde mobiele hospitaal en was met haar vriendinnetjes wat blijven hangen. Ik was maar net op tijd met de foto, want even daarna werd ze door één van de aanwezige mannen (haar vader misschien?) resoluut verwijderd uit het zicht van al die enge militairen.
Toen ik afgelopen vrijdag door Tarin Kowt reed, heb ik ook nog een paar aardige foto’s geschoten. Eén daarvan is van een stoffenwinkel met een bijzonder uitgebreide collectie zo te zien. Het aardige detail op deze foto is de man op de voorgrond, die zijn voeten aan het wassen is om naar het vrijdaggebed te gaan; het was op dat moment bijna twee uur in de middag.

Niet alleen mensen leveren aardige plaatjes op. Het is ook de combinatie van mens en dier of van dieren alleen. Daarom besluit ik dit zanderige stukje met twee foto’s waarop ook dieren voorkomen. De eerste van een stel ezels. En jullie mogen zelf een keus maken uit de kandidaten. Het is een beetje een plaatje uit de tijd van Jozef en Maria, maar net niet helemaal. Enkele weken geleden heb ik helaas geen foto kunnen maken van een tafereel, dat wel zo uit die tijd was weggelopen. Inderdaad: een man met een ezel, waarop een vrouw zat. Helaas voor jullie geen foto, maar ik heb het nog wel op mijn netvlies staan. Bij de laatste foto moet je ook een beetje denken aan de omgeving van zo’n klein dorpje uit vroeger tijd, waar de karavanen nog doorheen trekken. Maar ook zonder die gedachte is het een leuk plaatje. En jullie mogen zelf de gelijkenissen erbij verzinnen met mensen uit je omgeving. Leuk spelletje hè.

En nu ga ik douchen: het zand van me afspoelen.