Leefomstandigheden

Enkele dagen geleden kwam het verzoek om onze huidige leefomstandigheden hier op het kamp te belichten. Over de blubber op het kamp heb ik al uitgebreid verslag gedaan, dus dat is niet meer nodig. Overigens is in de loop van de ochtend de zon gaan schijnen en er treedt nu snel verbetering op. Dat komt ook doordat er steeds meer gebroken steen wordt neergegooid, waardoor je langer droge schoenen houdt.
Verder leven we nog altijd in de container waar we werken en met wat aanpassingen is dat wel te doen. Alleen heb je wel de neiging om te weinig vrije tijd te nemen: je kunt je ook nergens verstoppen zo.
De containers zijn geschakeld en vormen met elkaar zogenaamde chalets, zoals jullie ook op de foto kunnen zien. We houden de gang bij toerbeurt schoon (corvee heet dat), waardoor het ook met veel regen redelijk netjes blijft.
De sanitaire voorzieningen worden ook steeds beter, want de speciale toilet- en douchecontainers worden nog steeds geplaatst. Die containers zien er “gelikt” uit en het is een plezier om daar te douchen en naar het toilet te gaan. Geen enkele reden tot klagen dus.
Ook het eten ondergaat de laatste dagen een wijziging. Tot voor kort bestond het eten in de grote kantine uit zogenaamde stoommaaltijden. Dat zijn van die kant en klaar maaltijden, die alleen maar opgewarmd hoeven te worden en die toch van een verrassende kwaliteit zijn. Ook is er de nodige afwisseling, dus eentonig eten is het niet. Bovendien is er rauwkost en fruit genoeg, dus de broodnodige viezemientjes komen ook wel binnen. Deze week veranderde er ineens iets en werden de opwarmmaaltijden vervangen door klaargemaakt voedsel, dat zelf opgeschept moet worden. Bijzonder smakelijk moet ik zeggen, maar het nadeel is dat er schrikbarende rijen voor de eetzaal staan, want dat opscheppen duurt lang.

Maar er zijn natuurlijk nog altijd de nodige dingen niet gereed.
Zo is er geen sportgelegenheid, behalve de zelf gemaakte gewichten, waar de ware body-builders zich aan te buiten kunnen gaan. Maar fietsmogelijkheden zijn er niet, dus ik heb maar een enkele week kunnen genieten van mijn lang verwachte sportkleding. Dat wordt na thuiskomst dus maanden sleutelen aan de conditie. Waarom nog geen sportzaal zul je denken? Nou, die wordt domweg gebruikt als slaapruimte. Degenen die dus geen eigen slaapvertrek hebben of niet op de werkplek kunnen slapen, die slapen dus gewoon met zo’n 100 man/vrouw in de sportzaal. Gezellig toch?
Maar echt klagen doen we niet, want als PRT houden we van tijd tot tijd een gezamenlijk koffiemoment, waarbij we meestal wel iets lekkers kunnen nuttigen. Zoals je op de foto ziet, is dat wel te doen.
Tenslotte wil ik je nog een foto van de werk-/slaapplek van enkele collega’s tonen, want ik heb klachten gekregen, dat mijn container er zo rommelig uitzag. Zoek die foto er maar bij en: kijk en vergelijk.
Hopelijk is jullie nieuwsgierigheid voldoende bevredigd.