Maatregelen

In de winter periode ontstaan veel problemen met de grote hoeveelheden water, die vanuit de bergen naar beneden komen. Gisteren heb ik daarvan al een plaatje laten zien. Bij ons is een grote hoeveelheid water vaak redelijk voorspelbaar. Vanuit zee in combinatie met storm kunnen we het aardig voorspellen en vanuit het oosten, zien we het via Duitsland al vroeg op ons afkomen. In Afghanistan is dat totaal verschillend. Natuurlijk kun je bij regen verwachten dat er veel water door de rivier komt, maar het tijdstip is niet te voorspellen en de hoeveelheid al helemaal niet. Bij regen in de kale bergen komt het water heel snel in de rivieren terecht en zo kan de rivier in enkele uren tijd hier en daar wel 3 meter hoger staan. Het water stort zich dan letterlijk naar beneden en verwoest alles dat op zijn weg komt. Inclusief de voorzieningen voor de landbouw, die op de oevers zijn gemaakt.
Veel vraag is er daarom niet alleen naar maatregelen tegen hoog water, maar vooral ook naar maatregelen tegen de vernietigende kracht van dit water. De mensen accepteren het vaak wel dat hun land onderloopt, maar als hun irrigatiesysteem bovendien, door de snelheid waarmee dit gepaard gaat, wordt verwoest vinden ze dat minder leuk. Veel noeste arbeid gaat dan verloren. Daarom wordt hier op grote schaal gebruik gemaakt van kribben, die schuin met de stroom mee in de rivierbedding worden geplaatst. Hun werking is het om de stroom zoveel mogelijk van de oevers af te houden en zo de verwoestende werking te minimaliseren. De mensen proberen op allerlei manieren dit soort kribben te maken, getuige de eerste 2 foto’s bij dit stukje. Het mag duidelijk zijn, dat dit soort constructies niet erg bestand zijn tegen de kracht van het water.
Zwaardere constructies worden gemaakt door manden te vullen met grote keien; hier “gabions” genoemd. Deze manden van 2 x 1 x 1 meter worden in Nederland ook wel gebruikt voor decoratieve doeleinden. Doorgaans zijn deze zwaardere constructies, die worden gevormd door een drietal lagen op elkaar, aardig tegen het water bestand. Maar in de grotere rivieren worden die kribben soms ook behoorlijk beschadigd, getuige de 3e foto.
In de afgelopen maanden heb ik in totaal zo’n 24 projecten voor wateroverlast geïnventariseerd en grotendeels uitgewerkt. Helaas voor de Afghanen zullen ze hiervan dit regenseizoen geen voordeel meer hebben, maar in het daarop volgende seizoen zal het er op een groot aantal plaatsen wel beter voor staan. Natuurlijk is dat wel afhankelijk van de financiële ruimte die beschikbaar is, want er zijn nog tal van andere projecten op het gebied van water, waar geld beschikbaar voor moet worden gesteld. Kortom: er is de komende tijd nog werk genoeg, waarvoor de arbeid vrijwel uitsluitend door de bevolking zelf wordt geleverd. Goed voor de werkgelegenheid.