zondag 27 april

De eerste concertdag kondigt zich aan en start met het bijwonen van een tweetal missen in Cucuron en Cadenet. Twee bergdorpjes in de omgeving.
Bij de eerste gaat het al direct “mis”, want in de afkondiging is niet duidelijk dat er door ons nog twee nummers gezongen worden. Gevolg: kerk leeg en de liederen buiten voor de kerk gebracht. Het klonk erg mooi en we hoopten dat dit voor de kerkgangers aanleiding was om ons concert ‘s-avonds te bezoeken. Daarna snel naar Cadenet voor de volgende mis, waar ons optreden wel goed overkwam. Op 1 mei hopelijk ook hierdoor veel toeschouwers.
Tijdens de ochtend hadden we al een uitdaging in de vorm van toiletgelegenheid. Of liever: het ontbreken daarvan.
Na enig kunst en vliegwerk kon iedereen toch “verlicht” starten met de klim naar het amfitheater, waar we een door Carl en zijn “hulpjes” bereide maaltijd zouden gebruiken. Dat verliep allemaal vlekkeloos op deze prachtige locatie, waarna we welgemoed aan de opbouw in Cucuron konden beginnen. De uitdaging kwam echter terug! Half Celebrate zwermde uit over het dorp op zoek naar een geschikte “zekere” plaats. De één slaagde daar iets beter in dan de ander en kon dan gratis ergens een “landing”maken. Vanwege de hygiëne (of weer het ontreken daarvan) was het gebruik van openbare toiletten geen optie: de toiletten in Afghanistan zijn schoner.
Ook uw schrijver ontkwam niet aan een expeditie naar het centrum, waar kennelijk de gratis mogelijkheden bij de vriendelijke Fransen voor het oprapen lagen. Helaas: mijn beste Frans en meest vriendelijke gezicht leverde direct een hartgrondig NON op. De volgende optie slaagde wel, maar niet nadat ik het nuttigen van een consumptie had toegezegd.
Dit nadeel leverde weer zijn voordeel op. In het moment van bezinning tijdens het nuttigen van deze verplichte consumptie kwam ik tot mijn schrik tot de ontdekking, dat mijn bladmuziek nog in mijn koffer lag.
Om een lang verhaal kort te maken: een half uur later vond ik mezelf terug in de enorme Chrysler van Aad onderweg naar Eau Vive om mijn map op te halen. Van deze rit is niet echt veel te vertellen, behalve dan dat dit mijn eerste echte rit via de Tom-Tom was, dat ik net voordat ik bevroor de knopjes van de airco gevonden had en dat ik in een bergdorpje van niks een heuse file heb gehad. En dan natuurlijk nog het verbaasde gezicht van de kleine Benjamin, toen hij de auto van zijn vader zag aankomen, waaruit een wildvreemde kerel stapte.
Bij terugkomst (net te laat voor eerste twee liederen) was ik toch wel teleurgesteld door het kleine aantal toeschouwers in de ijskoude kerk: slechts en handjevol. De mooie zang van ’s-ochtends had kennelijk niet genoeg indruk gemaakt. Maar als dan blijkt dat de aanwezige toeschouwers na afloop toch geraakt zijn door de Boodschap en de manier waarop we die mogen brengen, is dit concert toch weer niet voor niets geweest. Natuurlijk hoop je zoveel mogelijk mensen te bereiken, maar belangrijker is dat er in ieder geval iemand geraakt wordt; en dat is deze avond toch gelukt.