maandag en dinsdag 28 en 29 april

Twee dagen waar we optredens mochten verzorgen in de plaatsen Toulon/La Garde en Nice. Er waren deze dagen een aantal kenmerkende overeenkomsten, maar ook verschillen te ontdekken. De eerste overeenkomst natuurlijk strand en zee! De tweede (dachten we) was die van een boulevard en terrasjes. Helaas kwam daar de tweede dag weinig van terecht, maar daarover straks meer. Ook de toiletten waren op beide dagen uitstekend in orde. En natuurlijk het allerbelangrijkste: de ontvangst en de zorg van onze gastheren en –vrouwen. Op beide dagen kwamen we in een warm bad terecht, waarin het ons aan niets ontbrak. Ook de hartverwarmende reacties op onze beide concerten zullen in onze herinnering blijven hangen.
De verschillen zaten onder anderen in het weer: maandag hebben we nauwelijks zon gezien en heeft het ’s-avonds zelfs geregend en op dinsdag was het een zonovergoten dag en hebben de meeste Celebraters hun vitamine-‘zon’ weer op peil kunnen brengen.
Omdat een klaargemaakte lunch in een zakje voor ons verwende Hollanders toch net een tikkie minder is, dan iets lekkers op een terrasje, werd de maandag in de badplaats Bandol benut om naast het winkelen toch heel rustig te genieten van een lunch op zijn Frans. Al met al een rustige aanloop naar het concert, dat gehouden werd in een (voor onze begrippen) enorme hal van het gemeentehuis, waar wel zo’n 600 mensen in konden. Een prachtige entourage, die ’s-avonds gevuld met een kleine 200 mensen zorgde voor een inspirerend concert. Voor onze trompettist Frans verliep het iets minder voorspoedig, want bij het stemmen kreeg hij een bloedneus, waardoor ons trompetsectie gelijk tot 50% was terug gebracht. Maar onze andere 50% (Pedro) heeft zich er dapper doorheen geslagen en heeft zich de hele avond bekwaam van zijn taak gekweten. Geen geringe prestatie in het geweld, dat de rest van het orkest af en toe teweeg brengt.
Al met al een geslaagd concert, waarbij uit de vele reacties bleek, dat veel toeschouwers door de boodschap werden aangeraakt.
De terugreis was toch wel het vermelden waard. In dit digitale tijdperk wordt “natuurlijk” veelvuldig gebruik gemaakt van de Tom-Tom, maar als je er twee tegelijk gebruikt, blijkt dat ze niet allebei dezelfde route aangeven. En dat hebben we geweten. Verschillende rotondes hebben we meerdere keren “gerond” en er moest enkele keren worden uitgestapt om onze chauffeur René te assisteren op de smalle weggetjes. Het nadeel van de late terugkomst (ongeveer half drie ’s-nachts) heeft echter ook weer zijn voordeel opgeleverd. Ter plekke werd een nieuwe hit geboren met de Tom-Tom in de hoofdrol; zodra we de BumaStemra rechten hebben gedeponeerd, zal ik jullie daarover meer vertellen.

Naar de dinsdag werd door velen reikhalzend uitgekeken, omdat ook daar de boulevard op het programma stond van deze bekende plaats. Dat pakte net iets anders uit. Vanwege de late terugkomst stonden we om te beginnen een half uur later op en omdat de neus van Frans ’s-ochtends nog niet helemaal o.k. was, werd hij eerst naar een dokter getransporteerd, waardoor het vertrek nog verder uitgesteld werd. Hij kreeg daar de boodschap in ieder geval die dag nog niet te spelen, zodat Pedro die avond weer vol aan de bak moest.
De reis naar Nice bleek toch nog net iets langer, dan verwacht zodat er besloten werd niet meer naar de boulevard te gaan, maar direct naar de concertlocatie. Dat veroorzaakte een kleine lunchuitdaging, want (met de vorige dag als voorbeeld) hadden nog meer Celebraters de lunch op een terrasje willen nuttigen. Maar een korte tankstop langs de snelweg leverde bijna hetzelfde resultaat op: een sandwich uit de hand in een zonnige berm. Gelukkig hebben we bij het binnen rijden van Nice nog enkele prachtige beelden van de kustlijn gezien, zodat iedereen nog een klein beetje een indruk kon krijgen.
Maar flexibel als we zijn, werd bij aankomst direct begonnen met de opbouw in een sfeervolle kerkzaal, die je alleen maar in Nice kunt hebben. Op de trappen van de kerk heeft bijna iedereen nog behoorlijk van de zon kunnen genieten gelukkig: op een paar echte werkpaarden van de techniek na dan. Ook hier schieten woorden eigenlijk te kort als het gaat om de ontvangst, die ons bereid was. De mensen van de organisatie deden werkelijk alles om het ons naar de zin te maken, waardoor we “weldoorvoed” aan ons concert konden beginnen. Bij binnenkomst bleek de zaal meer dan vol te zitten met een publiek, dat er helemaal klaar voor zat. Kort gezegd een fantastisch concert met een fijne wisselwerking met het publiek, dat aan het eind uit verschillende gesprekken hun waardering liet blijken. Het voelt goed als je aan het eind van zo’n lange dag de wetenschap hebt, dat er weer mensen bemoedigd zijn en het geeft kracht om de andere dag weer welgemoed op te staan. Als goedmakertje heeft René ons na afloop nog even over een donkere boulevard gereden, zodat we toch nog konden vertellen dat we op de boulevard geweest waren.