back to Africa

Over de heenreis naar Nairobi valt niet veel meer te vertellen, dan dat het voorspoedig verliep; het eten dat ons door Kenya Airways werd voorgeschoteld was minder, maar dat was van minder belang. Na een min of meer doorwaakte nacht kwamen we ruim voor de geplande tijd aan en werden we keurig opgewacht door de beloofde taxichauffeur. Hij reed in een “comfortabele” Nissan Sunny van het type waar ik me 25 jaar geleden in verplaatste. De snelheidsmeter en de benzinemeter deden het niet en het lampje van de olie brandde bijna constant. De chauffeur maakte zich er niet druk om, dus deden wij dat ook niet natuurlijk. Waar Han zich wel wat bezorgd om maakte, was het touwtje waar de achterbak mee dichtgebonden was. Bij ieder hobbel keek hij ongerust om ter controle of zijn dure apparatuur er niet uitvloog; en hobbels waren er genoeg.
Mijn Afrikagevoel wam al snel terug. Nergens vind je in mijn beleving zoveel mensen die zich lopend van A naar B verplaatsen. Dat gekoppeld aan de typische lucht, had ik zo iets van: oh ja. Omdat het net ochtendspits was, krioelde alles door elkaar. Auto’s vierbreed op een weg zonder belijning, voetgangers, die met gevaar voor eigen leven voor aanstormende aut