motivatie en sanitatie

Naast alle andere zaken, waar je hier van onder de indruk kunt raken, is er toch wel één die heel bijzonder is. In Wajir bestaat een jongerengroep, die onder de vleugels van de stichting actief is. Het is een groep jongens en meisjes tussen 17 en 25 jaar, die zich bezig houdt met allerlei voorlichting. Het bestaan van de jongeren is niet te vergelijken met die bij ons in Holland. Voor vrijwel alle jeugd houdt het na het secondary onderwijs een beetje op. Het diploma is binnen, maar een vakopleiding en werk is voor de meerderheid niet weggelegd. Daardoor zijn veel jongeren gedemotiveerd over hun toekomst. Eén van de grote uitdagingen is dus om juist voor hen de toekomst te verbeteren. Deze groep gaat die uitdaging aan en probeert de gehele samenleving van Wajir te motiveren en voor te lichten. Bij hun voorlichting gaat het vooral om onderwerpen, die hier tot voor kort niet ter discussie gesteld konden worden. Ze gaan naar scholen om daar voorlichting te geven over de gevaren van Hiv/aids. Daar vertellen ze heel open over de gevaren van onveilig vrijen en over de manieren om dit te voorkomen. Uit de reacties daarop van de leerlingen kun je duidelijk opmaken, dat er een verandering aan het ontstaan is en dat ze gehoor krijgen voor hun pleidooi. Een ander heikel onderwerp, dat ze bespreekbaar maken is het onderwerp vrouwenbesnijdenis. In de samenleving in Wajir is dit vanuit het geloof heel moeilijk te bespreken, maar ook hier begint heel langzaam het besef te ontstaan, dat dit met name voor de gezondheid van vrouwen (en hun kinderen) grote gevolgen kan hebben. Bijvoorbeeld bij zwangerschappen en bevallingen is de impact enorm. Voor hun voorlichting over ziektes en sanitaire zaken (toiletgebruik, handen wassen enz.) is tijdens deze dagen door de stichting contact gelegd met de leiding van het plaatselijke ziekenhuis. Ook daar blijken allerlei ideeën te bestaan over deze zaken en dit contact werd dan ook enthousiast begroet. Door het leggen van contacten en verbindingen in de samenleving van Wajir probeert de stichting het draagvlak en de uitstraling van deze initiatieven te vergroten.
Het gaat in deze weblog te ver om alles te vertellen, wat we hier zien en horen: daar kan een avondvullend programma van worden gemaakt. Maar de sanitaire problemen wil ik toch nog even noemen.
In het hele gebied is het probleem van menselijk afval heel groot. Daarom wordt naarstig gezocht naar een adequate oplossing hiervoor. Omdat het gebied zo uitgestrekt is, lijkt het simpel aanleggen van een riolering domweg te duur en te onderhoudsintensief. En onderhoud is hier iets dat niet vooraan in het woordenboek staat. Oplossingen moeten dus plaatselijk gemaakt worden en onderhoudsarm zijn. Er wordt hier al gebruik gemaakt van zogenaamde ecosan toiletten, waarbij de zaak wordt opgevangen en in min of meer afgesloten ruimtes m.b.v. de zon wordt gedroogd. Bij het opruimen één keer per 6 tot 12 maanden kan dit dan op een vrij hygiënische manier. Vanuit de regering is op dit moment geld beschikbaar, maar om dit plan in goede banen te leiden, met nog wel wat duw en trekwerk worden gedaan om te voorkomen, dat er gekozen gaat worden voor een systeem, dat achteraf niet te onderhouden is. Weer een uitdaging dus. Een uitdaging, die start op de dag, dat we via Nairobi naar Uganda vertrekken. Daarover gaat mijn volgende stukje.