Wisseldag

Vrijdag is de wekker wat vroeger afgegaan, want om 8 uur zou de MAF ons weer terugbrengen naar Nairobi. Iedereen was op tijd, maar onderweg naar het vliegveld liepen we de eerste “vertraging” op, want plotseling verscheen er op enkele tientallen meters van de weg en giraffe. Natuurlijk moest die uitgebreid worden gefotografeerd en Han heeft er zefs een korte voettocht voor over gehad om hem goed in beeld te krijgen. Aangekomen op het vliegveld bleek ons vliegtuig er nog niet, want vanwege het weer had het een half uur vertraging opgelopen. Daar kregen we en passant ook nog te horen, dat onze aanwezigheid aan het eind van de ochtend bij de minister van Wajir wel erg gewenst was. We hadden hier niet echt rekening mee gehouden, maar omdat we toch genoeg tijd voor ons vertrek naar Kampala hadden, vonden we dat niet echt een probleem. Omdat het vliegtuig iets groter was, deden we er ongeveer de helft van de tijd over ten opzichte van de heenweg. De vlucht verliep voorspoedig tot de landing, want toen kregen we toch te maken met enkele flinke luchtzakken, die niet door al onze reisgenoten op prijs gesteld werden. Tijdens de landing zag ik bovendien allerlei vliegtuigen en gebouwen staan, die ik op de heenreis helemaal niet had gezien. Wat bleek: vanwege het slechte weer (het regende pijpenstelen) moesten we op het laatste moment uitwijken naar het grote vliegveld Kenyatta. Op zich niet zo erg, ware het niet dat onze bestelde (betrouwbare) taxi’s bij het andere vliegveld stonden. Nog vóór onze bagage was uitgeladen, werd er al koortsachtig overleg gevoerd met de secretaresse van de minister om de afspraak te verzetten want de afgesproken tijd was voor ons onhaalbaar. En toch wel tot mijn verbazing kon de afspraak worden verzet naar ongeveer half twee en kwam de minister zelfs naar ons toe in het hotel, dat door de stichting was besproken. Kom daar maar eens om bij één van onze ministers. Na de nodige wachttijd dus snel onderweg naar het hotel; dachten we. Want het verkeer in Nairobi was die dag totaal van slag. File, file en nog eens file. Zo erg, dat Cora verzuchtte: “ik heb echt een A2-gevoel op vrijdagmiddag”. Tel daarbij op, dat onze chauffeur geen sluipwegen wist waardoor wij (stouterds) om even na 13.00 uur bij het hotel aankwamen. Gelukkig waren de anderen er al om de maaltijd te bestellen, dus we konden direct aanvallen. Net na het laatste hapje van mijn pepersteak kwam de minister aan en gingen we in gesprek. Het resultaat was bijzonder nuttig, dus we hadden niet voor niets “geleden”.
Hierna moesten wij al snel afscheid nemen van onze vrienden van de stichting Wajir, want er wachtte ons nog een vlucht naar Kampala. Gelukkig verliep de taxirit naar het vliegveld uitstekend, hoewel die nog een aardig filmfragment heeft opgeleverd over de manier van rijden in Nairobi. Bij het vliegveld hield de voorspoed echter weer even op, want daar was het boekingssysteem defect. Dan duurt zo’n rij bij de balie toch wel erg lang. Of dat de oorzaak was, weten we niet, maar het gevolg was wel, dat onze vlucht met ruim een uur vertraging vertrok. Aangekomen op Entebbe werden we echter keurig opgewacht door onze volgende gastheer Piet Buitendijk en zijn uiteindelijk na een enerverende dag toch weer veilig op de plek van bestemming gearriveerd.
(foto's volgen hopelijk morgen)