eerste dag Mukono

De dag na aankomst bij Noah’s Ark zijn we rondgeleid door Piet, waarbij we al een indruk hebben gekregen van alle zaken waar Noah’s Ark bij betrokken is. Hoewel we nog niet het gehele terrein hebben gezien, is alles toch wel wat uitgebreider dan we vanaf de website en vanuit de verhalen hebben ingeschat. Ook blijkt de stichting met veel meer projecten doende te zijn, dan in eerste instantie leek.
Onze kennismaking met de kinderen overweldigde ons toch wel een beetje. Alle mensen, die hier begeleiden, maar ook mensen zoals wij die zomaar eens aanwaaien, worden door de kinderen auntie en uncle genoemd. Ze komen heel open op je af en het duurt niet lang of we hebben er verschillende aan ons pijpen hangen. Aandacht vragen weten ze te doen als de beste. Ze willen allemaal weten hoe je heet. In het Engels stel ik me nog wel eens als Jack voor en dat blijkt de nodige hilariteit te veroorzaken. Dat komt omdat er op het terrein ook een boom voorkomt, die Jack’s Fruit wordt genoemd. Een boom die enorme vruchten draagt, die een beetje zoetig smaken en waarvan door de kinderen stukjes gebruikt worden om op te kauwen.
Het terrein is gelegen in een stuk bos en is voor het grootste deel ommuurd. Door de omvang merk je overigens niets van die muren: we hebben het over kilometers muur. Binnen de muren liggen alle gebouwen, waarvan het centrale gebouw dient als verblijf van de kinderen. Daar wordt geslapen, gegeten en vinden alle andere binnenactiviteiten plaats. De woning van Piet en Pita zit ook in het gebouw en het is de gehele dag eigenlijk een komen en gaan van kinderen, die hun stukje aandacht vragen en ook krijgen. Piet en alle begeleiders kennen (natuurlijk) alle 93 kinderen bij naam en weten al hun (eigen)aardigheden. Tijdens de gezamenlijke maaltijden is ook duidelijk, dat alle kinderen weten wat er van ze verwacht wordt en (ondanks al het gesnater) verloopt zo’n maaltijd heel ordelijk. De enige verstorende factor zijn wij als nieuwkomers, want dat geeft wel wat aanleiding voor onrust en afleiding.
Die eerste dag worden we ook met onze neus op de feiten gedrukt, want er wordt een aidsweesje gebracht, dat ziek en ondervoed is. Vijf maanden oud, maar als je zegt, dat het net geboren is, zou je het ook geloven. Het is de afgelopen week gevoed met thee, waardoor het alleen nog maar verder achteruit is gegaan. Als je dan kijkt naar al die andere vrolijke kindertjes, besef je wel dat een flink aantal daarvan ooit ook zo zijn binnen gekomen. Voor hen heeft de opvang van Noah’s Ark gewerkt, dus hopelijk gaat het ook voor dit kleintje lukken.