Nairobi

Na een voorspoedige vlucht zijn we keurig op tijd aangekomen in een inmiddels donker Nairobi. De visumuitgifte verloopt niet echt vlot, maar dat haalt het niet bij het oponthoud in het verkeer. Om van de parkeerplaats bij het vliegveld te komen hebben we eerst een half uur stilgestaan om vervolgens bij de dame, die de slagboom bediende het fel begeerde uitrijdkaartje te krijgen.
Onze chauffeur Jeremia had een “nieuwe” auto, waarvan de kofferbak gewoon dicht ging, maar die wat minder berekend was op de verkeersdrempels. Ik ben maar gestopt met de keren te tellen, dat er van de onderkant van de auto een stukje werd afgeschaafd op zo’n ding. Laat ik nooit meer iemand horen mopperen over de Hollandse drempels.

Het hotel was ons aanbevolen door de goede Abdi en hij had niets te veel gezegd. Westerse standaard met een Afrikaanse prijs: 2500 shilling (23,5 euro) voor een kamer met ontbijt. Het ligt wel in een wijk, die minder goed bekend staat, maar we hadden toch geen behoefte aan een avondwandeling en de bewaking voor het hotel is goed.

Deze eerste twee dagen hebben we besteed aan een gesprek met de minister, met één van de sleutelfiguren voor gezondheidszorg en met de NGO, die enkele dagen met ons meegaat naar Wajir. Zij gaan kijken op welke manier zij projecten kunnen draaien op het gebied van de landbouw en herbebossing. Eén van de pijlers, waarop het herstel van de samenleving daar moet gaan rusten (werkgelegenheid, voedselvoorziening, en een betere leefomgeving).
Vanwege de enorme hoeveelheid verkeer en de vertraging die we daardoor opliepen, heb ik geen bezoek meer kunnen brengen aan een plasticverwerkende industrie. Maar dat kunnen we op onze terugreis hopelijk nog goedmaken.

Ter illustratie nog een plaatje van het verkeer bij het hotel op een rustig momentje.