Eigen aardigheden

Iedere cultuur en/of land heeft zo zijn eigen aardigheden.

Bijvoorbeeld de terugvlucht van Wajir naar Nairobi. Een ticket kun je kopen voor een bedrag, waar je in Nederland bijna niet met de trein kunt: 32,5 euro. Dat komt omdat het een tussenstop is op de vlucht Abu Dabi, Aden, Mogadishu, Nairobi. Waarom dan een tussenlanding in Wajir. Dat komt, omdat de controles is Mogadishu niet worden vertrouwd, dus de Kenianen doen het in Wajir nog eens dunnetjes over. Iedereen het vliegtuig uit, inclusief alle bagage en door de scanner. Tot zover misschien verklaarbaar. Maar als het hele zootje dan in Nairobi aankomt zou je zeggen, dat de controle er al is geweest. Nee hoor: ook dan gaat alles nog een keer door de scanner. Flink dubbel werk dus.

Maar goed. Aangekomen wordt iedereen een smalle gang “ingejaagd”, die uitkomt op een al even smalle trap. Boven aan de trap staat dan de scanapparatuur. Een enorme bende van duwende en trekkende mensen, die als eerste door het poortje willen. Maar helaas: bij dit poortje staat een heel strenge en hardgrondig scheldende politieman, die iedereen tevergeefs in een rij probeert te krijgen. Vervolgens begint een chagrijnige dame allerlei namen te roepen vanaf de passagierslijst, want het is belangrijk om te weten dat een zekere Jakobus inderdaad wel door dat poortje komt. Na het poortje kun je dan je handbagage ophalen in een heel nauw gangetje, waar je diezelfde duwende en trekkende massa weer twee keer tegenkomt.

Heb je dat allemaal doorstaan, dan kom je niet in de aankomsthal terecht, maar in de vertrekhal. Dat betekent dat vertrekkende en aankomende passagiers gezellig door elkaar lopen en je ook als aankomende passagier weer taxfree inkopen kunt doen.
Bij de paspoortcontrole loop je vervolgens met een stalen gezicht langs de hokje, want je komt immers uit het land zelf?! En er is niemand die je dan tegenhoudt.
Na het ophalen van de bagage staat er dan nog een beambte, die je vraagt of je iets hebt aan te geven. Maar als je dan zegt, dat je uit Wajir komt, kun je (zonder dat dit gecheckt wordt) gewoon doorlopen.
Ik heb zelden zoveel onlogische dingen op een rij gezien.

Zo zijn er nog veel meer bijzondere dingen te noemen, maar ik zal me beperken tot de ervaring van gisteravond. Omdat de vaste taxichauffeur ons niet kon ophalen, had hij een vriendje gestuurd, die even betrouwbaar zou zijn.
Inderdaad: hij was keurig op tijd en op weg naar de hoofdweg kreeg hij onze vaste chauffeur aan de lijn. Na wat heen en weer gepraat, ging de telefoon naar Henk en moest hij vertellen waar we heen wilden. Dat hadden we overigens al een paar keer gedaan: ook tegen het vriendje dat nu achter het stuur zat. Maar goed, Henk vertelde dat we naar het Nomad Palace Hotel wilden en gaf vervolgens de telefoon weer aan onze chauffeur. Door de telefoon werd hem toen nog een keer de bestemming verteld, hetgeen kennelijk beter was dan rechtstreeks vanaf de achterbank. Tot zover ging alles weer goed. Tot we halverwege de rit merkten, dat we toch niet helemaal op de goede weg waren: we waren gewoon op weg naar het centrum van de stad.
Uiteindelijk zijn we toch nog veilig in ons hotel gearriveerd, maar het was weer een aardig staaltje Afrikaanse communicatietechniek.

Morgen en overmorgen weer verder met het plasticverhaal, een bezoek aan de minister en aan de ambassade en dan zit deze enerverende reis er al weer bijna op.