Bezoek aan de basisschool

Waar moet ik beginnen… Op maandag konden we gelijk naar een primary school (basisschool) in de buurt. Het was geweldig. We zijn ook vandaag (dinsdag) geweest en morgen en overmorgen gaan we weer. Vanaf vrijdag hebben zij namelijk vakantie.
Het is een geweldige school die in vijf jaar tijd van zo’n 200 leerlingen naar zo’n 700 leerlingen is gegroeid. Met slechts 9 lokalen is dat lastig.
De school is wel erg ontwikkeld. Ze werken er volgens moderne principes (naar Ghanese standaarden). De hoofdmeester krijgt het goed voor elkaar om meer en meer kinderen naar school te krijgen. Ouders maken steeds vaker de keus hun kind niet te laten werken op het land, maar naar school te laten gaan. De school heeft alleen geen toiletten en een gebrek aan meubilair.
Voordat we naar de school mochten, moesten we een bezoek brengen aan de Chief. Ja, en daar zaten we dan. Barnabas en Abukari stootten allerlei voor ons totaal onbegrijpbare klanken uit (in het Dakbani), vaak gevolgd door zacht handgeklap en ‘na na na na na’. Wij dachten na vijf minuten: ‘Hoe lang zitten we nog hier bij de Chief?’. Eindelijk klaar, we stonden op. Abukari deelde ons doodleuk mee, dat we toestemming hadden gekregen om de Chief te ontmoeten. Aha, dit was dus helemaal niet de Chief! Nee, het bleek een van de sub-Chiefs te zijn. Weer een stuk rijden. Stoppen. We zijn er. Blijven staan, niet omkijken. Een soort van luxe houten ligstoel werd neergezet. De troon. Banken eromheen. Daar kwam de Chief. Nee niet kijken, dat mag bij onze Bea wel, maar hier niet. Dat is onbeleefd. We kregen toestemming om te zitten. Weer veel onduidelijke klanken en ‘na na na’. Maar nu deden wij mee! Ja, toen hadden we het gemaakt. Die Ghanezen konden dat wel waarderen. Of lachten ze ons gewoon uit? Afijn. De Chief kreeg een offer (in geld!). Uiteindelijk mocht ik opstaan en de Chief een hand geven. Volgens Abukari een grote eer. De Chief vond het heel geweldig wat wij in zijn gemeenschap kwamen doen en bedankte ons. Toch best een toffe peer, die Chief. Op naar de school.
Na een toer langs de lokalen, zijn we aan de gang gegaan in P4, zeg maar groep 6. Daar zijn we aan de gang gegaan met ‘Action learning’. Dat staat alle vier de dagen centraal. De scholen in Ghana kennen dat nog niet en het verhoogt het rendement van hun onderwijs. In P4 werd het Engels. Het ging om woorden die te maken hadden met ‘body’. Daar zijn ze in groepjes een mindmap van gaan maken. Die hebben ze later gepresenteerd. Ze vonden het geweldig. Ze hebben veel geleerd (vooral van elkaar) en de leerkrachten pikten het goed op. Op een van de foto’s staat een groepje dat presenteert. Woorden als ‘eye lashes’ en ‘windpipe’ passeerden de revue. We hebben ook een lied aangeleerd met ‘body parts’: ‘Head, shoulders, knee and toe’ oftewel ‘Hoofd schouders, knie en teen’. Wij deden het natuurlijk met elkaar goed mee en voor. Op een van de foto’s is dat te zien. Helemaal geweldig. Ze konden het uiteindelijk zonder ons. Het was verbazend te merken dat ze muziek en zingen weinig inzetten. Het is ook een stukje actief leren (action learning) en juist in Ghana zijn de kinderen zeer muzikaal.
In P5 hebben we vandaag aardrijkskunde gedaan. We hebben Ghana met Nederland vergeleken. Het was moeilijk uit te leggen dat we onder de zeespiegel lagen. Wat als die dijken doorbreken? En dan die winters. IJs?????? Dat zit in de diepvries. Je voorstellen dat het hele land bevroren is??? Dat is raar. En dat wij bang zijn voor slangen dat was toch ook maar gek. Ze hebben in groepjes mooie posters gemaakt. We hebben met ze een tel liedje gezongen. Een vertaling van ‘Tien kleine visjes’. Nou dat was lachen. We kwamen er in de pauze niet zo uit met de vertaling. Wat is nou ‘blub blub’ in het Engels. Jos wist het: ‘bubble bubble’! Oh ja. En volgens Willem was een directe vertaling van ‘ik plak hem gewoon achter het behang’ ook niet zo handig……
Afijn, op naar morgen. Dan de hele dag (van 8 tot 12) naar P6 (groep 8) voor Wiskunde en Engels.

René