Weekend

Dit weekend stond er een bezoek aan een paar dorpen in de omgeving op het programma, inclusief een overnachting. Tot zover nog niets aan de hand, want hoewel het best spannend is natuurlijk, gingen we ervan uit dat het gewoon volgens schema doorging.
In de loop van de week had iedereen (tijdens de bezoeken aan de school) een indruk gekregen van de hutten, waar hier in gewoond wordt. Dit o.a. was aanleiding voor een aantal jongeren om aan te geven niet in een dorp te willen overnachten.
Na onderling overleg hebben we besloten hieraan gevolg te geven, zodat vandaag een prachtig lokaal busje voorreed om 11 van ons met René en Mirjam naar de dorpjes te brengen. Ik denk dat in één volgende stukjes wel iets meer hierover wordt geschreven. De rest bleef achter onder leiding van Yvette en mijzelf, die zich voor dit doel hadden opgeofferd. Aan het eind van de middag hebben we een sms van Renë ontvangen dat zij goed waren aangekomen en dat er matrassen klaar lagen waar ze op konden slapen. Wij ook weer gerustgesteld.

Morgen ga ik met de rest van de groep alsnog naar een ander dorp om daar wat sfeer te snuiven (letterlijk en figuurlijk) en weer een kerkdienst bij te wonen (hopelijk in de open lucht dit keer). Verder hebben we vanmiddag het resterende gravel over het veld verspreid in eendrachtige samenwerking met onze Ghanese vrienden, zodat we het veld maandag alleen nog maar hoeven te egaliseren en van twee doelen te voorzien.

Reacties.
Het is ontzettend leuk dat we zo veel reacties krijgen over onze reis. Een paar reacties zijn wel heel leuk en nodigen uit om te reageren.
Eerst nog een korte update op het verhaal van een paar dagen geleden op de verloren staalborstel. Gisteren moest Joke nog een pot verf halen in dezelfde winkel als van begin deze week. En wat lag daar op de toonbank? Juist: onze staalborstel. De verklaring van de winkelier was, dat we hem daar hadden laten liggen de vorige keer. Hoe het ook zij: we kunnen concluderen dat de omloopsnelheid van staalborstel hier gelukkig laag is, zodat we hem toch nog hebben kunnen gebruiken. De staalborstel heeft overigens tijdens het gebruik nog veel meer haren verloren (over kwaliteit gesproken).
Fastfood.
De ouders van Bram wijzen er op, dat we wel heel vroeg landen om direct voor fastfood te gaan. Laat het nu Bram zelf zijn geweest, die deze opmerking heeft gemaakt! Dus als jullie Bram echt blij willen maken: neem dan geen bloemen mee bij de ontvangst, maar een “heerlijke” hamburger.
Cola.
Tja, wij weten ook dat echte cola goed helpt tegen soepele stoelgang. Maar helaas: we hebben hier doorgaans alleen maar water. Woensdag hebben we wel allemaal een colaatje gekregen, waarvan we er voor de zieken een paar extra hebben bewaard. En in enkele gevallen heeft dat inderdaad geholpen.
Oudere Garde.
Ik kan uit welingelichte bron melden, dat het met de oudere garde nog steeds goed gaat. Ook wij hebben wel eens last van krampjes en een iets te soepele stoelgang, maar we zijn alle vier nog op de been en waken als (moeder)kloeken over de kleintjes.
Kleur (in) de kerk.
De opvallende kleur van het Home of Hope is niet alleen weggelegd voor dit gebouw. We zitten hier namelijk op het terrein van de Bible Church of Africa, die hier ook een grote kerk heeft neergezet, waar Abukari waarschijnlijk vanaf volgend jaar een gemeente in voor zal gaan. Ik heb er een foto van bijgezet, zodat Thea hiermee de kerkrentmeesters misschien over de brug kan krijgen om de kerk wat meer kleur te geven. Uit eigen ervaring kan ik zeggen, dat je met zelfwerkzaamheid een eind komt. En misschien zijn er wel een paar Ghanezen, die bij ons op werkvakantie willen komen om te helpen.