Parelhoenderfarm

Toen maandag tijdens de plaatselijke stichtingsvergadering bleek, dat ondanks een eerder minder succesvol experiment men toch door wilde gaan met de parelhoenderfarm vielen de puzzelstukjes snel in elkaar. Het moest een manier worden, die dicht bij de Ghanese manier van farmen lag en wij hadden na onze snelle projecten daar nog tijd voor over.
Bovendien bleek er vanuit de Stichting Verrekijker geld voor beschikbaar te zijn, zodat we dinsdagochtend met Bob de Bouwer (Barnabas the Builder) om tafel zaten om een plan op papier te zetten. Nog diezelfde ochtend was er een tekening en een raming en werd fiat gegeven voor de start op woensdag. Maar helaas (de oplettende volger zal het al bedacht hebben): een wolkbreuk strooide roet in het eten, zodat er woensdag van starten niets kwam.
Maar onze Bob de B had daar wel een oplossing voor. Donderdag stonden er maar liefst 11 timmerlieden op de stoep, die in rap tempo begonnen met de zaak uit te zetten en een geraamte in elkaar te timmeren. We hebben geholpen met de palen, het egaliseren en andere hand en spandiensten, maar vrijdag zou het echte werk ook voor ons beginnen.
Er moest weer het één en ander geverfd worden en ook het hekwerk moest geplaatst worden. Een kolfje naar onze hand. Als een zwerm bijen gingen we op de honing af en in de laatste ochtend hier in het Home of Hope is de parelhoenderfarm (bijna) afgekomen. Nog een likje verf hier of daar en een betonnen vloertje en dan kunnen de eerste parelhoenders hun intrek nemen in hun nieuwe villa. Maar dat is aan de mannen van Bob de B wel toevertrouwd.

Als ik dit schrijf is iedereen zijn koffer aan het pakken en zijn kamer aan het opruimen (hoop ik) en worden de eerste ballonnen opgehangen voor het grote afscheidsfeest van vanavond. Met de nodige festiviteiten, plichtplegingen en een kampvuur zullen we uitgebreid afscheid nemen van onze gastvrouwen en –heren, waarna we voldaan en dankbaar voor de afgelopen weken in ons mandje hopen te rollen.

Morgen is het weer vroeg op, want dan vertrekken we naar Mole, waar we een wandel- of jeepsafari gaan doen. Ik ben benieuwd wat er gekozen gaat worden, want ik heb zelfs een paar fanatieke wandelaars al horen verzuchten: “Ik geloof dat ik toch maar voor de jeep kies”. Maar als alles volgens planning verloopt, kunnen we eerst nog een duik in het zwembad nemen.

Tot zover de berichtgeving uit Tamale. Waar het volgende bericht vandaan komt, blijft ook voor mij een verrassing (internet?).