Kenyatta Airport, Nairobi

En dan sta je op 8 januari plotseling op een donker vliegveld in Nairobi. Nou ja, helemaal onverwachts niet natuurlijk, want de reis was wel voorbereid. Maar na nog twee (hele) drukke werkdagen lijkt het wel plotseling: het afkicken moet nog gebeuren.

’s-Ochtends op het station in Dordrecht kwam ik al tot de conclusie dat ik er veel te vroeg was. Je ziet mensen krap vijf minuten voor vertrek aankomen en zelf zat ik al ruim 20 minuten voor vertrek van mijn trein te blauwbekken. Maar je ziet nog eens wat en dat is ook wel weer mooi. Bijvoorbeeld een goederentrein, die met zo’n 60 km per uur langs het volle perron dendert: toch niet echt veilig lijkt me. Maar het gaat al jaren zo, dus dat zal nog wel even duren ook.

Na een rustige treinreis staat er bij aankomst op Schiphol een hele delegatie van onze stichting, die Ad, Henk en mijzelf komt uitzwaaien. Erg leuk en na een bak koffie toch ruim op tijd richting de douane. Daar aangekomen nog niets aan de hand; helaas iets verderop bij het inchecken wel.

Zoals altijd had ik me goed voorbereid op de reis en ook nu weer niets aan het toeval overgelaten. Maar natuurlijk doe je toch een aantal dingen op het laatste moment en in mijn geval was dat het toevoegen van wat toiletartikelen. En dit keer deed ik die niet in mijn grote koffer, maar stopte ik het tasje in de handbagage. Toen mij dus bij het inchecken gevraagd werd of ik vloeistoffen bij me had, zei ik onnozel: “nee hoor, alleen lenzenvloeistof”. Fout dus. Aan de andere kant van de scanner begon een alleraardigste juffrouw mijn toilettas uit te pakken en haalde daar scheerschuim, aftershave, haarshampoo, badschuim en inderdaad: mijn lenzenvloeistof uit. Wat blijkt: ik had me helemaal niet gerealiseerd, dat de flacons niet meer dan 100 ml inhoud mochten hebben. Ik kon dus alles inleveren, inclusief de halflege (ook te grote) flacon lenzenvloeistof. Zoveel bureaucratie werd me toch een beetje te gortig, want wat moest ik zonder lenenvloeistof? Nadat ik al mijn charmes in de strijd had geworpen, kon ik gelukkig bij wijze van uitzondering toch mijn lenzenvloeistof houden, zodat ik toch nog een beetje blij (?) het vliegtuig in kon. Inmiddels heb ik me een keer zonder zeep geschoren en dat was niet echt lekker, maar het gaat wel. Gelukkig heeft ons hotel in Nairobi zeep en shampoo op de wastafel, dus daar heb ik geen gebrek aan.

In ieder geval hebben deze kleine rimpelingen de reis niet echt verstoord en heb ik na twee jaar weer de bekende Afrikaanse geuren mogen opsnuiven. De komende weken zal ik waar mogelijk nog de nodige ervaringen aan dit blog toevertrouwen.