Twee dagen gesprekken

De tijd vliegt als je het naar je zin hebt, zeggen ze. En dat klopt aardig. Twee dagen van door een woestdrukke stad rijden en gesprekken met allerlei mensen zijn omgevlogen. Veel mensen gesproken: van specifieke organisaties op het gebied van water en sanitatie, via herbebossing tot mensen van de ambassade en enkele parlementsleden. Het mooie van een land als Kenia is, dat je niet weken vooraf een afspraak hoeft te maken, maar dat je de mensen dezelfde dag of de volgende dag al te spreken krijgt. Ik ben dat eigenlijk al wel gewend van mijn vorige reizen naar Afrika en Afghanistan, maar ik sta er toch iedere keer weer van te kijken. Vandaag hadden we bijvoorbeeld geen afspraken staan, maar aan het eind van de dag hadden we toch drie (!) bijzonder nuttige gesprekken met parlementsleden achter de rug. In ieder geval hebben we voldoende input gekregen om de tijd in onze volgende bestemming heel nuttig te kunnen besteden. De verhalen over de riolering, waar we al eerder mee bezig zijn geweest, maken me ook dusdanig nieuwsgierig, dat ik bijna niet kan wachten om de situatie ter plekke te bekijken. Er spelen daar veel interessante zaken, waaraan we hopelijk ons steentje kunnen bijdragen.

Maar een bezoek aan Niarobi is pas echt bijzonder als je ook een interessante plaats hebt bezocht en dat heb ik vanmiddag kunnen doen. Onze begeleider moest wat boodschappen doen en ik ben gezellig in zijn kielzog meegelopen. Al wandelend door Eastleigh, een van de beruchtste wijken van Nairobi, heb ik heerlijk het echte leven in die wijk kunnen beleven. Knetterdruk en een bedrijvigheid, die je Nederland niet tegen komt. Daar loopt echt alles door elkaar wat je je kunt bedenken: van vrouwen waarvan alleen de ogen te zien zijn tot heel frivool geklede dames. Aardig detail: ze waren druk aan een wegreconstructie bezig en dat verschilde niet zoveel van onze methode. Alleen van wegafzettingen hebben ze nog nooit gehoord: hoogteverschillen van meer dan een meter zijn meer regel dan uitzondering en niemand die zich daar druk over maakt.

Ook hebben we gisteren nog een kruising gezien, die echt helemaal vol verkeer stond en waarvan volstrekt onduidelijk was, wie welke kant uitging. Zelf zijn we maar uit de taxi gestapt en gaan lopen, maar het heeft nog wel even geduurd voordat ze die verkeersknoop ontward hadden.
Tot zover weer een kort verslag van twee dagen met gesprekken en ontmoetingen