De kale berg 10: we zijn er bijna

Vanochtend zijn we dan toch vertrokken. Niet zonder enige vertraging, want eerst moest de goudvis nog schoongemaakt worden. Hoe verzin je het: op de dag van vertrek. Maar het arme beestje begon al een beetje groen te zien, dus vooruit maar. Maar uiteindelijk is de vertraging niet door het schoonmaken ontstaan. Toen ik druk bezig was met het inpakken van de auto, werd er ineens driftig op de ruit getikt. En omdat het er nogal bloederig uitzag, ben ik maar op een drafje naar binnen gerend. Ja hoor: kom gebroken en een stukje uit Marjan (haar duim dan). Gelukkig hebben ze me bij defensie geleerd hoe te handelen: stabiele zijligging, mond op mond beademing en de patiënt was er al fluks weer bovenop. Gelukkig was er nog een kom in huis, zodat we de goudvis in een nieuwe behuizing achter hebben kunnen laten.

Van de reis kan ik zeggen, dat België binnenkort een nieuwe prijs uitgereikt krijgt: natste land van Europa. Het is te hopen, dat het snel stopt met regenen daar, anders heeft iedereen straks een zwemvest nodig. Na nog een flinke file in Luxemburg hebben we in een vrijwel droog Frankrijk onze B&B in Sully gevonden. Wat een prachtige streek is dat toch, de Bourgogne. En omdat onze bestemming bijna 3 kwartier van de snelweg ligt, hebben we er goed van kunnen genieten. Ik denk dat we op de terugweg wel een wijntje zullen scoren. Maar de trip was de moeite waard. We zijn vanavond onthaald op een werkelijk voortreffelijk diner; één van de soort waar menig restaurant in Nederland jaloers op is. Kip à l’orange, een uitmuntende champignonsoep vooraf en een overheerlijk toetje met mousse en ijs na. We hadden vanavond helaas één minpuntje: onze handkoffer ging niet meer open. En nu niet meer dicht :-). Dus zullen we hier de komende week een oplossing voor moeten verzinnen.

En dan nog het laatste nieuws van de Mont Ventoux. Het weer is meer dan wisselvallig. En hoewel de vooruitzichten voor maandag niet slecht zijn, lag er vandaag nog sneeuw op de top (niet op de weg geloof ik). Het belooft nog een heel avontuur te worden.
In Horst zeggen we dan altijd: wordt vervolgd…………………..