Kopietje

Sommige dingen zijn hier wat minder vanzelfsprekend als in Nederland.
Vanochtend hadden we een presentatie aan de leraren van een school over nut en gebruik van ecosan toiletten. Om dit wat duidelijker te maken had ik een korte presentatie gemaakt, maar omdat een beamer op die school nog niet is uitgevonden, was het nodig wat afdrukken hiervan te laten maken. Leraren hier hebben graag wat papier in handen, dus dat kwam goed uit. Omdat we zelf natuurlijk geen printer bij ons hadden, toog ik vol goede moed naar de plaatselijke wizkid om daar mijn afdrukjes te laten maken. Zijn vervanger (zelf was hij er niet) begon gelijk heel bedenkelijk te kijken op mijn vraag om 10 afdrukjes van een bestand op mijn stickje. Heel voorzichtig zei hij: “ik geloof niet dat hij het doet, maar ik zal het proberen.” Ik zag toch heel duidelijk het lampje van de printer branden, dus kennelijk had hij hem wel aangezet. Maar goed: hij ging steeds minder snugger kijken en voerde wat onduidelijke handelingen op het toetsenbord uit, maar er zat duidelijk geen schot in. Op mijn vraag of het echt niet ging, zei hij wat schuchter dat het inderdaad niet lukte.

Goede raad was duur, want zonder hand-outs werd het toch lastig. Vooral toen me werd verzekerd, dat printen op de school zelf (wat voor mij eigenlijke heel logisch zou zijn) absoluut geen optie was, omdat de enige printer daar zonder toner zat.
Ik bedacht me dat onze gastvrouw vast ook wel een printer zou hebben, dus gelijk aan haar gevraagd. Natuurlijk was dat geen enkel probleem en ik liep al een beetje blij achter haar aan naar het kantoortje. Daar aangekomen begon ze eerst een stel snoeren uit de knoop te halen. Vervolgens pakte ze een rugzak vanonder haar bureau en plukte daar een laptop uit. Toen ze na verloop van tijd de boel had aangesloten en de laptop mij toegang had verschaft tot mijn bestand, kon het printen eindelijk beginnen. Helaas: waar normaal het papier er een voor een uitkomt, kwamen ze hier bij voorkeur met twee of meer tegelijk uit de printer. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, ware het niet dat de printerbak maximaal een velletje of vijf tegelijk accepteerde , waardoor steeds het papier bijgevuld moest worden. Ten einde raad heb ik na de zoveelste poging het maar bij een hand-out gelaten, want dan had ik tenminste wat.
Laat er nu aan de overkant van de straat een copyshop zijn, waar ik alsnog de extra exemplaren kon laten maken. Zo was ik met een klusje van 10 minuten toch echt ruim een uur zoet geweest. Tja, dan wordt je weer eens met je neus op de feiten gedrukt, dat hier niet alles zo vanzelfsprekend is als thuis.