Il Barbiera

Omdat het al weer even geleden was, dat mijn haar was geknipt, liep ik al een tijdje met het idee om naar de kapper te gaan. Op het kamp zijn een paar mogelijkheden: een Afghaanse kapper, een Australische kapper en een welwillende collega, die een beetje handig is met de tondeuse. De laatste mogelijkheid is me bij mijn vorige uitzending goed bekomen, maar deze collega kende ik helemaal niet en zijn “werk” nog minder, dus die viel af.
Bij de Australische kapper wordt niet op volgorde van binnenkomst geknipt, maar gaan de Australiërs voor. Bij dit soort uitingen van “eigen volk eerst” beginnen bij mij allerlei nekharen overeind te staan. Ondanks dat dit misschien wel makkelijker knipt, valt deze mogelijkheid ook direct af.
Bleef dus over: de Afghaanse kapper. Getuige de vele snelle kapsels hier is hij inderdaad heel vaardig met de tondeuse, maar de vraag voor mij was: kan hij ook mijn minder snelle kapsel in model brengen.
Langer aarzelen vond ik vandaag niet meer verantwoord, dus ben ik met vaste tred de kapperscontainer binnen gestapt. Ik werd daar opgewacht door de zeer verzorgde Afghaanse kapper, die voor deze gelegenheid zelfs zijn nagels gelakt had (komt hier overigens meer voor). Op mijn vraag of hij mijn kapsel aan kon, knikte hij bevestigend, waarna ik toch enigszins beschroomd in de kapperstoel heb plaatsgenomen. Een stoel die overigens ruim mijn eigen leeftijd overschreed en waar waarschijnlijk zijn bedovergrootvader nog zijn geld mee verdiend had.
Hij begon met het nat maken van mijn haar, hetgeen me bekend voorkwam. Vervolgens begon hij een soort van hoofdmassage, waarna ik een soort van punkkapsel overhield. Gelukkig had hij ook een kam, waarmee hij het model weer enigszins terugbracht, waarna hij begon aan de zijkant en de achterkant. Toen hij daarmee klaar was, vroeg hij tot mijn verbazing (in vloeiend Afghaans) of er van de bovenkant ook iets af moest. Ik heb hem (in vloeiend Engels) aan zijn verstand gepeuterd, dat daar toch ook wel wat af moest. Op onnavolgbare wijze begon hij met kam en schaar op een voor mij chaotische manier van knippen zijn werk af te maken. Gaandeweg begon het er toch een beetje op te lijken en toen hij met een ouderwets kappersmes ook de randjes had bijgewerkt, heb ik de voorzichtige conclusie getrokken, dat mijn stap over de drempel van deze kapper toch een juiste is geweest.
De foto spreekt voor zich; en dat voor het astronomische bedrag van 2 dollar!